Iaido wywodzi się od klasycznej sztuki walki samurajskim mieczem zwanej iaijutsu i składa się z symulowanej walki japońskim mieczem (katana). Ze swoją charakterystyczną, zakrzywioną klingą katana ostatecznie stała się główną bronią samurajów i nadal reprezentuje duszę średniowiecznej Japonii. Jako opozycja do Kendo, sportu walki gdzie dwóch uzbrojonych przeciwników sciera się ze sobą używając do tego celu specjalnie przygotowanych i połączonych ze sobą kijków bambusowych, stare Iai składa się z technik obrony i kontrataku wykonywanego przez pojedynczego wojownika w oparciu o techniki błyskawicznego dobywania miecza. Techniki te zostały sformalizowane poprzez tzw. Kata (umówione formy), które wykonywane są wg ściśle określonego scenariusza i zawsze zaczynają się i kończą ze schowanym do pochwy (saya) mieczem. Te typowe dla Iaido metody terningowe mają swoje źródło w starych, tradycyjnych, japońskich sztukach walki, które pojawiły się i zostały spisane ponad 500 lat temu. Iaido jest to również jedyna metoda treningowa w której do wykonywania technik ćwiczący wykorzystuje śmiercionoście ostre ostrze miecza (katana). W dyscyplinach Budo cechą charakterystyczną jest obecność dwóch sparing partnerów, jednak największy nacisk kładzie się na Kata (umówione formy).

Pomimo że Iaido Kata składają się właściwie z pojedynczych połączonych w płynny strumień ruchów, cztery z nich są specjalnie akcentowane: dobycie miecza w celu wykonania pierwszego cięcia (nukitsuke), wykonywanie jednego lub więcej decydujących o zwycięstwie, rozstrzygających cięć (kiritsuke), strzepnięcie krwi z miecza (chiburi), i powrót miecza do pochwy (noto).
Iaido jednakże jest czymś więcej jak tylko japońską sztuką walki. Ćwicząc Kata doprowadzamy swoje ciało do perfekcyjnej samo-kontroli, poprzez technikę dochodzimy do skuteczności. Totalna koncentracja daje zdolność do wyobrażenia sobie żywego przeciwnika tak realnie jak to tylko jest możliwe i daje mnóstwo doświadczeń w trakcie treningu.

Etykieta dojo

Współcześnie Iaijutsu uczy nas jak być szlachetnym, dystyngowanym, inteligentnym i wrażliwym.

Dlatego też w czasie przebywania na dojo pomimo zachowania pełnego szacunku dla prowadzącego i współćwiczących powinniśmy zachowywać się odważnie i swobodnie. Na treningi przychodzimy schludnie ubrani i z zachowaniem higieny osobistej.

Jeśli spóźnimy się na zajęcia to na uboczu sami wykonujemy ceremonię rozpoczęcia (pokłon dojo i mieczowi), następnie czekamy w zazen aż prowadzący pozwoli nam dołączyć.

Wszyscy na dojo zwracają się do siebie per sensei np. Ewa sensei, Marek sensei itp.

Podczas zajęć na dojo gdy prowadzący demonstruje technikę bądź objaśnia wykonywane ćwiczenie nie rozmawiamy między sobą. Ukazujemy szacunek dla współćwiczących kłaniając się wzajemnie przed rozpoczęciem jak i po zakończeniu ćwiczenia z partnerem.

Zawsze staramy się zapewnić sobie i współćwiczącym pełne bezpieczeństwo, należy uważać na odległości od siebie i wziąć pod uwagę zasięg miecza.

Sprzęt do ćwiczeń:

• Katana, shinken – miecz stalowy w pochwie, ostry
• Iaito – miecz stalowy w pochwie, ćwiczebny
• Bokto, bokken – miecz drewniany

Ubiór do ćwiczeń:

• Keiko-gi – bluza z luźnymi rękawam
• Obi – pas podtrzymujący katana
• Hakama – długie, bardzo szerokie spodnie
• Tabi – białe skarpety z jednym palcem